کد مطلب:173261 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143
در کربلا چه گذشت؟
بدن مبارك امام علیه السلام، جراحت های فراوان برداشته بود. دیگر توان و قدرت جسمی او تمام شده بود. ناگاه تیری به سینه ی مبارك آن حضرت اصابت نمود و حضرت از روی اسب به زمین افتاد.
در آن حال فرمود: الهی رضا بقضائك و تسلیما لأمرك لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین.
آری! امام حسین علیه السلام با آن همه صحنه های تكان دهنده ای كه در روز عاشورا اتفاق افتاد، به راستی هیچ كس را غیر از خدا نمی دید، در نتیجه ی نعمت فراوانی به آن حضرت علیه السلام داده شد، چرا كه هرگاه شدت محنت و رنج و بلا، بیش تر باشد، شكر بیش تری لازم دارد و عالی ترین نوع سپاس گزاری و شكر، سر به سجده نهادن است:
اقرب ما یكون العبد الی الله و هو ساجد باك؛ [1] نزدیك ترین حالات بنده به خدای متعال، حال سجده است كه گریه كند.
و حضرت امام علی علیه السلام در رابطه با حقیقت و روح پیام سجده ای كه در زیارت عاشورا به آن توصیه شده است فرمود:
والسجود النفسانی فراق القلب من الفانیات و الاقبال بكنه الهمة علی الباقیات و خلع الكبر و الحمیة و قطع العلائق الدنیویة و التعلی بالخلائق النبویة؛ [2] سجده ی نفسانی (كه روح سجده)، رها بودن دل است از امور فناپذیر و نیز روی آوردن با همه ی وجود، به امور جاودان و بریدن كبر و تعصب بی جا، و كندن همه ی علایق دنیوی و آراسته گردیدن به اخلاق نبوی.
بر همین اساس در این فراز می گوییم:
اللهم لك الحمد حمد الشاكرین لك علی مصابهم؛ پروردگارا! ستایش می كنم به ستایش شكرگزاران تو بر غم و اندوهی كه به من در مصیبت رسید.
ائمه معصوم علیهم السلام كه تربیت كنندگان روح انسان ها هستند، به شیعیان توصیه دارند كه شاكر بر مصائب و سختی ها باشند.
از بركات زیارت عاشورا، شناخت چنین مقامی است كه زائر در حال سجده، بینی بر خاك بساید و شاكر نعمت های الهی بوده، راضی به رضایت خداوند باشد. و امید است كه در سایه ی این دوستی و مودت با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، در راه مقام به قرب و رضای الهی توان گام برداشتن پیدا كند.
در آن حال فرمود: الهی رضا بقضائك و تسلیما لأمرك لا معبود سواك یا غیاث المستغیثین.
آری! امام حسین علیه السلام با آن همه صحنه های تكان دهنده ای كه در روز عاشورا اتفاق افتاد، به راستی هیچ كس را غیر از خدا نمی دید، در نتیجه ی نعمت فراوانی به آن حضرت علیه السلام داده شد، چرا كه هرگاه شدت محنت و رنج و بلا، بیش تر باشد، شكر بیش تری لازم دارد و عالی ترین نوع سپاس گزاری و شكر، سر به سجده نهادن است:
اقرب ما یكون العبد الی الله و هو ساجد باك؛ [1] نزدیك ترین حالات بنده به خدای متعال، حال سجده است كه گریه كند.
و حضرت امام علی علیه السلام در رابطه با حقیقت و روح پیام سجده ای كه در زیارت عاشورا به آن توصیه شده است فرمود:
والسجود النفسانی فراق القلب من الفانیات و الاقبال بكنه الهمة علی الباقیات و خلع الكبر و الحمیة و قطع العلائق الدنیویة و التعلی بالخلائق النبویة؛ [2] سجده ی نفسانی (كه روح سجده)، رها بودن دل است از امور فناپذیر و نیز روی آوردن با همه ی وجود، به امور جاودان و بریدن كبر و تعصب بی جا، و كندن همه ی علایق دنیوی و آراسته گردیدن به اخلاق نبوی.
بر همین اساس در این فراز می گوییم:
اللهم لك الحمد حمد الشاكرین لك علی مصابهم؛ پروردگارا! ستایش می كنم به ستایش شكرگزاران تو بر غم و اندوهی كه به من در مصیبت رسید.
ائمه معصوم علیهم السلام كه تربیت كنندگان روح انسان ها هستند، به شیعیان توصیه دارند كه شاكر بر مصائب و سختی ها باشند.
از بركات زیارت عاشورا، شناخت چنین مقامی است كه زائر در حال سجده، بینی بر خاك بساید و شاكر نعمت های الهی بوده، راضی به رضایت خداوند باشد. و امید است كه در سایه ی این دوستی و مودت با اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، در راه مقام به قرب و رضای الهی توان گام برداشتن پیدا كند.
[1] بحارالأنوار، ج 83، ص 204.
[2] جامع آيات و احاديث موضوعي.